* Hanging around over Bosphorus...(tek cümlelik bir mesaj)

Olanca güzelliğiyle parıldayan güneş ışınlarının dansettiği Boğaz sularının üzerinde, İstanbul’un en güzel simgelerinden biri olan köprüden geçerken, şimdiye dek hayatın en derin ve karanlık çukurluklarında benliklerinden ve verdikleri karar sonucu hayattan koparak “bir başka yaşama” doğru uçuşa geçen insanların bir çoğunun, hayatlarının son dakikalarını geçirdikleri taksilerin şoförlerini, köprü üzerinde durmak yasakken ve “midem bulanıyor” bahanesi artık herkesçe bilinen bir intihar öncesi planken araçlarını durdurmaktan, “kusura bakma kardeşim ben seni bile bile ölüme gönderemem” ya da “kusacaksan aç camı da ben yavaş yavaş giderken sen kus” demekten alıkoyamayan düşünce, taksilerinin bir şekilde kirlenmesi korkusu mu veya bencilliği midir yoksa nasıl bir duygudur diye düşünüp durmam ve o taksi şoförlerinin bir insanın son dakikalarına şahit olurken hissettiklerini merak etmem acaba çok mu gariptir?

Hayata iyi bakın

Blueman

13.03.2002